بنام خدا
اکنون که در آستانه پنجاهمین سال تاسیس انجمن فیزیوتراپی ایران قرار داریم به یاری یزدان پاک و به همت تمامی فرهیختگان جامعه فیزیوتراپی ایران در آستانه برگزاری بیست و ششمین کنگره فیزیوتراپی ایران، به امید تلاش و همت والای تمامی همکاران و اساتید دانشگاه در ارتقاء کیفی این حرفه در سالهای پیش رو و نیز به امید دور اندیشی سیاستگزاران نظام سلامت کشور در فراهم نمودن شرایط مناسب در نقش آفرینی همکاران فیزیوتراپیست در ارائه خدمات بالینی به جامعه سر بلند ایران عزیز، قرار داریم.
اهمیت نقش انسان سالم در توسعه پایدار کشور یک اصل بدیهی است و از نظر اندیشمندان توجه به آن امری ضروری است. انسان سالم ، انسانی است که از لحاظ جسم و روان سالم بوده و بتواند در جامعه بطور موثری ایفای نقش نماید . بی شک وجود خلل درهریک از این دو عنصر، فرآیند توسعه را مختل خواهد کرد.
توسعه روز افرون زندگی شهری در قرن بیستم و در ادامه آن در هزاره 21 با تغییر شیوه زندگی موجبات فقر حرکتی در آحاد جامعه را فراهم آورده است. اقزایش جمعیت سالمند که به واسطه بهبود سطح سلامت، موازی با توسعه جوامع صنعتی روی داده است، باعث شده است که مشکلات جسمی و روانی بیش از پیش در صدر توجه دست اندرکاران نظام سلامت قرار گیرد.
در مواجه با این مشکلات روز افزون، نقش سیاستگزاران نظام سلانت بیش از پیش اهمیت می یابد. با الطبع در خط مقدم مواجهه با این مشکلات جسمی–حرکتی تخصصهای بالینی همچون فیزیوتراپی قرار میگیرند که با توسل به دانش و مهارت خود در راه پیشگیری و درمان این اختلالات قدم برمی دارند. متاسفانه در بسیاری موارد بدلایلی همچون روشن نبودن شرح وظایف برخی تخصصهای بالینی و توجه افراطی به مصالح صنفی بجای صلاح بیماران، تداخلات بین رشته ای جایگزین همکاری تیمی چند تخصصی گردیده است. در این میان زیان دیدگان اصلی همانا بیماران می باشند که ناخواسته و ندانسته در گیر این مناقشات گردیده اند.
آنچه به نظر می تواند سر منشاء این تقابل حرفه ای باشد، قرار گرفتن گروه های علوم پزشکی همچون فیزیوتراپی در زیرگروه رشته های علوم پایه به جای بالینی می باشد. نتیجه این تقسیم بندی نادرست، کمرنگ شدن حضور اساتید دانشگاه در مراکز درمانی، بی توجهی به سرفصلهای بالینی در طراحی مقاطع تحصیلات تکمیلی و توجه بیش از حد به تحقیقات غیر کاربردی بوده است.
در چنین شرایطی تغییر رویه جامعه دانشگاهی و حضود پر رنگ تر در مراکز بالینی و بازنگری سرفصلهای مقاطع تحصیلات تکمیلی با تاکید بر دروس بالینی، توجه بیشتر به پژوهشهای بالینی با توجه به نیاز جامعه و نیز تلاش تمامی فیزیوتراپیستهای پرتلاش در ارتقاء کیفی خدمات درمانی اراءه شده به بیماران، مناسب ترین رویکردی است که موجبات تغییر در دیدگاه حاکم بر نظام سلامت کشور در برخورد با جایگاه فیزیوتراپی را فراهم خواهد آورد.
در این راستا انجمن فیزیوتراپی ایران با همکاری دانشگاه های سراسر کشور و با پشتیبانی تمامی همکاران فیزوتراپیست هر ساله با برگزاری کنگره علمی فیزیوتراپی در صدد است تا با ایجاد تعامل فکری و تبادل نظر، ضمن ارائه و به بحث گذاشتن خظ مشی های مناسب برای جامعه فیزیوتراپی، ماحصل تلاشهای محققین را در همایشی فاخر و ارزشمند به معرض تماشای ذهن¬های مشتاق و جویای دانستن و آموختن بگذارند و در جلسات گرم و صمیمی این نشست علمی به گفتگو و بحث و تبادل نظر بپردازند. برای برگزاری نشستی پربار و برپایی موفق کنگره مشتاق مشارکت و نقش¬ آفرینی همه اساتید، دانشجویان و محققان بزرگوار می باشیم.
دکتر خسرو خادمی کلانتری
دبیر علمی بیست و ششمین کنگره فیزیوتراپی ایران